De weg: Cognitive Onderwijs naar Lichamelijk Opvoeding

Gepubliceerd op 28 juli 2023 om 11:36

Van Cognitive Onderwijs naar Lichamelijk Opvoeding

Eens een onderwijzer, altijd een onderwijzer, zegt men in Brazilië! Het zit in je. Roeping? Aanleg? Talent…. Het kan van alles zijn….

Opvoeden. Dat is het fundament.

Na een jonger leven op het “normale onderwijs” gericht, kom ik tot de conclusie dat een gezond lichaam de basis voor het leerproces vormt; vandaar mijn interesse. Ik begon ermee en ik heb het nooit losgelaten.

Het was een uitdaging om in een wereld op prestaties en uiterlijk gericht iets te kunnen leren. Het kan ook op een andere manier:een grote en gezellige uitdaging.

Ik heb ooit van een sportdocent gehoord: “als docent kan je op 2 manieren lesgeven. Je bent een présenter en dan kan iedereen zien hoe goed en afgetraind je bent, of een docent en dan ben je niet meer de belangrijkste persoon. De nadruk ligt op degene die moet leren om met zijn/ haar lichaam te bewegen". Ik ben het nooit meer vergeten! En dat is mijn motto! Move it!

Aan het begin gaf ik sporadisch lessen, van de ene naar de andere sportschool. Ik ben inmiddels in bijna alle sportscholen van de omgeving ingevallen!

Toch ligt mijn meeste werk bij het buurtcentrum. Eerste Wellness, Buurtwerk, vandaag Gro- up. In al die jaren ben ik van plaats en naam veranderd maar heb ik hetzelfde motto gehouden. In de Gallery enkele foto's van mijn verhaal.

 

Waarom sport?

 

Zoals ik al vertelde, begon ik toevallig! Ik ging bij een latijnse dansles invallen, gewoon omdat ik Salsa kom dansen. Dat was mijn begin. Zonder diploma's of certificaten ging ik hier en daar als stagiair invallen. Terwijl ik dat deed, merkte ik een groot gat in de branche. Hier in Nederland zijn de plekken waar je sport, sportschool genoemd. Dat intrigeerde mij. Een school is een plaats waar je kunt leren! Toch keek ik rond en ik zag niemand die iets kwam leren! Integendeel, de school was een soort club om te laten zien hoe goed ze al konden presteren en ook hoe goed ze eruit zien! Niemand was iets aan het leren! En de weinige buitenbeentjes die daar, verwezen door de dokter, met een ruim t-shirt heen durfden te gaan om iets te beginnen, werden door de omgeving in verlegenheid gebracht en in de meeste gevallen verloren ze de motivatie om te gaan bewegen. Het werkte dus juist averechts! Ook omdat veel sportdocenten niets te maken hebben met onderwijs. Velen zijn ex-sporters die later les gaan geven om te kunnen blijven sporten! 

Geen belangstelling voor de low mover, maar er moest wel een alternatief voor hen zijn- en dat ben ik! Met dat doel ging ik verder. En het is mij aardig gelukt om veel mensen aan het bewegen te krijgen! Ik ging dan al de benodigde opleiding  volgen. Ik heb gestudeerd, ik heb veel specialisatie gedaan.Alles wat voor mijn groep belangrijk was . Ik ging werken in de Buurtcentrum, de ideale plek voor mensen die gezond moeten bewegen. Ik ben er nog steeds, 25 jaar later!


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.